شعر صورتگر ماهر از قاآنی فارسی هشتم

راستی را کس نمی­داند که در فصل بهار                    از کجا گردد پدیدار این همه نقش و نگار؟

راستی را: به راستی         پدیدار: آشکار، پیدا، عیان               نقش و نگار: تصاویر رنگارنگ، صورت­های متنوع

به راستی هیچ کس نمی­داند که در فصل بهار، این همه نقش و نگار زیبا از کجا پیدا می­شوند؟

عقل­ها حیران شود، کز خاک تاریک نژند                 چون برآید این­همه گل­های نغزِ کام­کار؟

حیران: متحیّر، متعجّب، سرگشته                نژند: تیره، غمگین، اندوهگین، سرد و نمناک

برآید: می­روید، رشد می­کند                  نغز: خوب، نیکو          کامکار: خوش­بخت، کامروا، دل­پسند

عقل انسان شگفت زده می­ماند که چگونه از خاک تیره­ ی سرد و بی­ روح این همه گل­های خوب و دل­پسند می­ روید؟

چون نپرسی کاین تماثیل از کجا آمد پدید؟           چون نجویی کاین تصاویر از کجا شد آشکار؟

تماثیل: جمع مکسّر تمثال      تمثال: شکل و تصویر، مجسّمه    

چرا از خودت نمی­پرسی که این­ همه شکل و تصویر از کجا پیدا و پدیدار می­شود؟

برق از شوقِ که می­خندد بدین­سان قاه­ قاه            ابر از هجرِ که می­گرید بدین­سان زار زار؟

آرایه­ ی تضاد در :(شوق و هجر/ می­خندد و می­گرید/ قاه­ قاه و زار زار)

آرایه­ ی مراعات نظیر در:(ابر- برق / خنده – گریه)

آرایه­ ی تشخیص در: (برق قاه قاه می­خندد / ابر زاز زاز می­گرید)

برق آسمان از اشتیاق دیدار چه کسی این گونه قهقهه می­زند و ابر از غم دوری چه کسی این گونه زاز می­زند؟

کیست آن صورتگر ماهر که بی ­تقلیدِ غیر        این همه صورت برد بر صفحه­ ی هستی به کار؟

صورتگر: نقاش            صفحه­ ی هستی: ترکیب اضافی(اضافه­ ی تشبیهی)   عالم هستی به صفحه­ ی نقاشی تشبیه شده است.                 بی ­تقلید غیر: بدون پیروی  از دیگران              ماهر: زبر دست، چیره دست

آن نقّاش ماهری که این همه تصاویر تازه و زیبا را بر صفحه­ ی هستی به کار بسته است، چه کسی است؟

قاآنی شیرازی